Oka Amma Kadha || Go Let's Live

Hi Peeps,

It's been long since the last blogpost. How are you guys doing?

Here is the story of an inspiring woman, who crossed many hurdles and now leading a super happy life. Since she wanted to post her story in Telugu, I have managed to write maximum content of the post in Telugu. Any mistakes, if there are any, please let me know so that I can correct it.

In her words .....

*******************************

నేను 4th class చదివే timeలో మా నాన్న గారు చనిపొయారు. అదే ఊళ్ళో ఉన్న మా మేనమామ నన్ను  అమ్మనీ వాళ్ల ఇంటికి తీసుకుని వెళ్ళారు. నా చదువు కోసమని తప్పక మేము వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లాల్సి వచ్చింది. అప్పటికి మా మావయ్యకి ఇద్దరు పిల్లలు, ఒక కూతురు (లక్ష్మి) ఒక కొడుకు(ప్రసాద్), వాళ్లిద్దరు నాకన్న చిన్నవాళ్ళు. మా మావయ్య రైల్వే లొ చేసేవారు, నెలలొ కొన్ని రోజులు మాత్రమే ఇంట్లొ ఉండేవారు, ఆయన ఉన్న రోజులు మా అత్తయ్య మమల్ని బాగా చుసుకునేది. ఆయన లేకపొతే మొత్తం ఇంటి పని మా అమ్మతో నాతో చేపించేది.

మా అత్తయ్య నన్ను చాలా కష్టాలు పెట్టింది, పిల్లల్ని నాతో మట్లాడనిచ్చేది కాదు.  నన్ను కొట్టడం ఒక ఆటలా చేసి ప్రసాద్ తో నన్ను కొట్టించేది. లక్ష్మి అస్సలు నాతో మాట్లాడేది కాదు. వాళ్ళిద్దరు నన్ను, మా అమ్మ ని పనిమనుషులుగా చూసారే తప్ప బంధువులుగా ఎప్పుడూ చూడలేదు. మా అమ్మ కూడా వాళ్ళని ఒక్క మాట అనేది కాదు, వాళ్ళేం చేసినా నాకే సర్ది చెప్పేది. మా మావయ్యకి కూడా ఎప్పుడూ మేము పడుతున్న ఇబ్బందులు గురించి చెప్పలేదు, చెప్తే భాధ పడతాడు అని నన్ను కూడ చెప్పనిచేది కాదు. తిట్ట్లు దెబ్బలతో నా చదువు సాగింది. మంచి మార్క్స్ వస్తేనే Degree చదివిస్తాను, లేదంటే పెళ్ళి చేసి పంపేస్తా అని మా అత్తయ్య  ఎప్పుడూ అంటూ ఉండేది. రాత్రీ పగలు తేడా లేకుండా కష్టపడి చదివాను scholarship వచ్చింది, ఒక మంచి university college lo join అయ్యే chance ఉండి కూడా మా ఇంటి దగ్గర ఉన్న ఒక government college lo join చేసారు.

నాకు Maths అంటే ఇష్టం, Accounts రాయడం అంటే చాలా ఇష్టం అందుకే డిగ్రీలొ Accounts తీసుకున్నా.  నా interestని, మా family పరిస్తితిని గమనించిన మా సార్, నాకు అలానే నాలాంటి మరో ఇద్దరికి వాళ్ళ ఇంట్లో ప్రతీ ఆదివారం government exams కి ఎలా prepare అవ్వాలో ఫ్రీ గా tuition చెప్పేవారు. 

పొద్దున్న 4 కి లెగవడం ఇంటి పనుల్లో అమ్మ కి సాయం చేయడం, సాయంత్రం వరకు college lo, college అయ్యాక ఒక గంట టైపింగ్ క్లాస్, మళ్ళీ ఇంట్లో పనులు. ఇది నా జీవిత చక్రం. టైపింగ్ లో ఇంగ్లీష్ & తెలుగు నేర్చుకుని speedగా టైప్ చేసేదాన్ని, దాంతొ మా సార్, instituteకి వచ్చే accounts work నాతో చేపించేవారు. ఆ work చేసినందుకు కొంత డబ్బు జీతంలా మా అమ్మ కి ఇచ్చేవారు. ఈ work చేయడం వల్ల నా టైపింగ్ క్లాస్ టైం ఎక్కువ అయింది, అది గమనించిన మా అత్తయ్య నేనేం చేస్తున్నానో తెలుసుకుని మా సార్ ఇచ్చే జీతం ఆమె తీసేసుకోడం మొదలు పెట్టింది. మమ్మల్ని ఆదుకున్నారు అన్న కారణంతో మా అమ్మ మొత్తం డబ్బులు మా అత్తయ్య కే ఇచ్చేసేది. 

ఒక రోజు నాకు health బాలేదు డాక్టర్ కి చూపించాలి అని అమ్మ అత్తయ్యని డబ్బులు అడిగితే ఇవ్వలేదు. మా అమ్మ మొదటిసారి అత్తయ్య మీద గట్టిగా మట్లాడింది, దాంతో కోపం వచ్చిన అత్తయ్య నన్ను అమ్మని ఇంట్లో నుండి బయటకి గెంటేసింది. ఎటు వెళ్ళాలో తెలియని పరిస్తితిలో నేను అమ్మ ఇంటి బయటే రాత్రంతా గడిపాము. మరుసటి రోజు ఎమనుకుందో ఎమో మమ్మల్ని లోపలకి పిలిచి కొన్ని conditionsపెట్టింది. 

అవేంటంటే....

* మేము ఇకనుండి వంట గదిలోనే ఉండాలి.

* మా వంట మేమే వండుకోవాలి, ముందు వాళ్ళకి వండాకే మేము వండుకోవాలి.

* నేను సంపాదించే డబ్బులు తను తీసుకోదు, కానీ మేము వాళ్ళ ఇంట్లో ఉంట్టున్నoదుకు ఇంట్లో అన్ని పనులు నేను అమ్మ చేయాలి.

* మంచినీళ్ళు పట్టుకున్నoదుకు రోజుకి ఒక పావలా ఇవ్వాలి.

* ఇవేమీ మావ్వయ్యకి చెప్పకూడదు 

" నా చదువు", ఈ ఒక్క కారణంతొ అమ్మ అన్నిటికీ ఒప్పుకుంది. నాకు institutelo ఇచ్చే డబ్బులు సరిపోక చాలా ఇబ్బoది పడ్డాం, తినీ తినక చాలీ చాలని placelo ఉంటూ చాలా కష్టపడి degree complete చేసాను. నేను degreelo మా district first రావడంతో నా photo paperలో వేసారు. అదే timeలో postoffice notification వచ్చిందని తెలిసి అది రాసాను. Exam interview అంతా clear అయ్యి appointment letter ఇంటికి వచ్చింది. కాని ఇలా paperలో photo, job రావడం చూసి అత్తయ్యకి మెము వాళ్ళ కన్నా పైకి ఎదుగుతాం అన్న భయమేసి అమ్మతో ఏం మాట్లాడిందో నాకు తేలీదు, అమ్మ appointment letter చించేసింది. అలా ఉద్యొగం చేసి అమ్మని  బాగా చూసుకోవాలి అన్న నా కల, కలగానే ఉండిపోయింది. నాకు పెళ్ళి చేసేయాలని జోడి చూడండి అని తెలిసిన వాళ్ళకి చెప్పేసారు. instituteకి పంపేది కాదు, రేపు పెళ్ళి అయ్యాక నువ్వే పనులు చేస్కొవాలి అని ఇంట్లో అన్నీ పనులు నాతో చేపించేది. అమ్మకి కష్టం తప్పుతుందని నేను కూడా చేసేదాన్నీ. 

జీవితం మీద ఆశ పోతున్న timeలో మా పక్కింటి పిన్ని వాళ్ళు వాళ్ళ clothes businessలో help చేసేవాళ్ళు కావాలని తెలిసి, నేను వెళ్తా అని అన్నాను. ముందు ఒప్పుకోకపోయినా ఆ money నీకే ఇస్తాను అత్తయ్య అంటే పనికి వెళ్ళడానికి ఒప్పుకుంది.. బాబాయి సూరత్, కంచి అలా వేరు వేరు places నుంచి బట్టలు తెస్తే అవి పిన్ని ఇంట్లో చీరలు అమ్మేది, బాబాయి cycle మీద వెళ్ళి అమ్మి వచ్చేవారు. నేను బట్టలు మడత పెట్టడం, సర్దడం లాంటి పనులు చేసేదాన్ని. పిన్ని బాబాయి చాలా మంచివాళ్ళు, నన్ను వాళ్ళ పిల్లలతో సమానంగా చూసేవారు. నేను చాలా త్వరగా వాళ్ళతో కలిసిపోయాను. నేను shop లో అయ్యే కర్చులు రాయడం చూసి నాకు Maths వచ్చని తెలుసుకున్న బాబాయి, నన్ను వాళ్ళ పిల్లలకి tuition చెప్పమన్నారు. దానికి మా అత్తయ్యకి తెలియకుండా ఇంకొంత జీతం పెంచి, ఆ డబ్బులు నాకే ఇస్తామని చెప్పారు. నేను వాళ్ళ దగరే ఉంచి అవసరం అయినప్పుడు తీసుకుంటా అంటే ఒప్పుకున్నారు.. ఈ లోపు నాకు ఒక సంబందం వచ్చింది. కట్నo వద్దు అన్నారు అన్న ఒకే ఒక్క కారణం వల్ల నాకు తననిచ్చి పెళ్ళి చేసేసింది మా అత్తయ్య. పిన్ని బాబాయి దగ్గర దాచిన నా జీతంతో నా పెళ్ళి అయింది. 

చాలా భయం భయంగా అత్త గారింట్లొ అడుగు పెట్టాను, నా అద్రుష్టం వల్ల వాళ్ళoదరూ చాలా మంచివారు, మా వారికి ఇద్దరు చెల్లెళ్ళు ఒక తమ్ముడు ఉన్నారు. నాకు పెళ్ళి అయ్యే సమయానికి మా మరిదిగారు military లో చేయడం వల్ల మాకు దూరంగా ఉండేవారు.  ఆడపడుచులకి పెళ్ళి అయిపొయింది. నేను మా అత్తగారు ఇంట్లో ఉండే వాళ్లం, మా వారు ఇంక మావయ్యగారు కలిపి కిరాణ కొట్టు నడిపేవారు.  నాకు పెళ్ళి అయిన కొన్ని నెలలకి మా అమ్మగారు కాలం చేసారు. ఆ వార్త విని నేను చాలా depress అయ్యాను, నేను మావారు అమ్మని చాలాసార్లు మా ఇంటికి వచ్చేయమని అడిగేవాళ్ళము, కాని అల్లుడు ఇంట్లో ఉండకూడదని వచ్చేది కాదు..  నేను బాధ పడడం చూసి నేనేం అయిపోతానో అని మా ఆడపడుచులు వాళ్ళ పిల్లల్ని మా ఇంట్లో వదిలేసి వెళ్ళారు. నాకు పిల్లలంటే చాలా ఇష్టం అందుకని పిల్లల పని మొత్తం నేనే చేయాలని మా మావయ్యగారు చెప్పడంతో సరే అన్నాను. రోజూ వాళ్ళని స్కూల్ కి పంపడం వచ్చాక చదివించడం, వాళ్ళకి కావల్సినవి చేసిపెట్టడం, ఈ లోపు మా మరిది పెళ్ళి పనులతో busy అయ్యి నేను కొంచెం కుదుట పడ్డాను..  నేను చదువు చెప్పినప్పుడు పిల్లలకి మంచి మర్క్స్ రావడం చూసి నన్ను మావారు ఇంటి దగ్గర ఉండే పిల్లలకి ఇంట్లోనే tuition చెప్పేలా చేసారు. పిల్లలు రావడంతో కొంత మనశ్శాంతి వచ్చినట్లు అనిపించేది.. మా మావయ్యగారు ఆయనకి తెలిసిన school principalతో మాట్లాడి నాకు వాళ్ళ schoolలో టీచర్ జాబ్ ఇప్పించారు.. జాబ్ చేస్తూనే టీచర్స్ ట్రేనింగ్ complete చేశాను నా post temporary నుండి పెర్మనెంట్ అయ్యింది.

కొన్నాల్టికి నేను ప్రెగ్నెంట్ అయ్యాను, పెళ్ళి అయినా చాలా సంవత్సరాలకి వచ్చిన ప్రెగ్నెంసి అని నాతో అసలేమి పని చేపించకుండ నన్ను మావాల్లందరూ చాలా బాగా చూసుకునేవారు. నా జీవితం చాలా సాఫీగా సాగుతున్న టైం లో మా మావయ్య గారు కాలంచేసారు. ఆయన లేని లోటు మాకు బిజినేస్ లో చాలా తెలిసింది. లాభం రావడం ఆగిపోయింది ఏదొ రోజు గడవడానికి సాగుతునట్లు ఉండింది. ఇదిలా ఉండగా నాకు మళ్ళీ ప్రెగ్నెంసి వచ్చింది, ఈసారి కూడ నాకు బాబు. మాకు ఉన్న దానితో మేము బ్రతకడానికి అలవాటు పడాము. 

ఒక రోజు మా చిన్న బాబుకి హెల్త్ బాగోలేదని డాక్టర్ దగ్గర వెళ్ళి వస్తుంటే ప్రమాదంలో మా బాబు చనిపోయాడు, మా వారికి ఒక కాలు తీసేయాల్సి వచ్చింది. ఇంకొన్ని కారణాల వల్ల చాలా నెలలు bed-rest లో ఉన్నారు. మా జీవితంలో మళ్ళీ చీకటి వచ్చినట్లు అనిపించేది. ఆ టైంలో నాతో పని చేసే మిగతా టీచర్స్ నాకు చాలా ఆసరా ఇచ్చారు. ఇంట్లో మా వారిని మా అత్తయ్య గారు చూసుకునేవారు, మా వారు ఆ బాధ భరించలేక చనిపోవాలని చాలా సార్లు అనుకునే వారంట కాని నన్ను నా బిడ్డని చూసి ఆగిపోయా అని ఆయన చెప్తునప్పుడంతా నాకు మావాళ్ళని బాగా చూసుకోవాలి అన్న పట్టుదల వచ్చేది.

మా కిరాణ షాప్ అప్పట్టికి ముసేసాము. కాని కష్టకాలంలలో నా చదువు నా ఉద్యొగం చాలా అక్కరకు వచ్చాయి. స్కూల్లొ టీచర్ గానె కాకుండ ఇంట్లో tutions కుడా చెప్పడం మొదలుపెట్టాను.. మా వారికి కొంచం కుదుట పడ్డాక మళ్ళీ మా షాప్ మొదలుపెట్టాము. అప్పుడప్పుడే మా ఏరియాలో సూపర్ మార్కెట్స్ పెరగడంతో మాకు లాభంలేదు అలాని నష్టం కూడా లేదు. ఏదొ గడుస్తుంది. మా బాబుని ఇంజనీరింగ్  చదివించాము, వాడికి తన ఎక్కువ ఫ్రెండ్స్ కి ఉనట్లు బట్టలు లేకపోయినా, బయట టూర్లుకి తీసుకెళ్ళకపోయినా ఏనాడు పేచీ పెట్టలేదు. వాడు మా కుటుంబ పరిస్తితి తెల్సి మమల్ని అది కావలి ఇది కావలి అని ఏనడూ అడగలేదు.. 

మా బాబు ది 4 years క్రితం ఇంజనీరింగ్ అయ్యింది జాబ్ కోసం చాలా కష్టాలు పడ్డాడు, జాబ్ ట్రైల్స్ చేస్తూ కూడా మా షాప్ లో పని చేస్తూ మాకు చెదొడు వాదొడుగా ఉండే వాడు. వాడికి ఒక మంచి కంపెనీలో జాబ్ వచ్చింది, ఉద్యొగంలో చేరిన ఒక సంవత్సరములొనే onsite వచ్చి Australia వెళ్ళాడు, అక్కడ తాను చేసే పని నచ్చి వాలు మావడ్ని వాల్ల కంపెనిలో తీసేసుకున్నారు. Australia వెళ్ళాక తనకి వచ్చిన మొదటి జీతంతో మా వారికీ Jaipur లెగ్ పెట్టించాడు నేను ఇంకా కష్టపడకూడదని జాబ్ మానిప్పించడూ. ఇప్పుడు మాకంటూ ఇంకేం కోరికలు లేవు, నా కొడుకు బాగుంటే నాకు అంతే చాలు.

ప్రియా నన్ను తన బ్లాగ్ లొ రాయడానికి నా కధ అడిగితే మొదట ఒప్పుకోలేదు కాని తను మీరు రాసే Confessions కొన్ని నాకు చెప్తూ ఉండేది..

చాలామంది ప్రేమలో ఓడిపోయామని, జాబ్ రాలేదని, అత్తగారు ఏదో అన్నారనో లేక భర్త ఏదో అన్నారనో చనిపొవాలనిపిస్తుంది అని అంటున్నారు, అలాంటివి చెప్తునప్పుడంతా చాలా భాధ వేస్తుంది. మీకు జన్మ ఇచ్చిన వాళ్ళు మిమల్ని పెంచడానికి మీకు తెలియకుండా చాలా కష్టాలు పడతారు, ఎన్నొ అనుభవించి ఉంటారు. మీరు hostelలొ చదువుకుంటే సెలవల్లో వస్తారని తెలిసి కూడా మిమల్ని చూడకుండా ఉండలేరు ఆలాంటివాళ్ళు జీవం లేని మిమల్ని చూసి తట్టుకోలేరు. నా కొడుకు పోయి చాలా సంవత్సరాలు అయింది ఇప్పటికీ వాడ్ని తలుచుకుని భాధ పడని రోజు లేదు. వయసులో ఉన్న యే బిడ్డని చూసినా నా కొడుకు ఇప్పుడు ఇంత అయ్యుండే వాడు, మేము చనిపోయాక కూడా నా పెద్ద కొడుకు చిన్న కొడుకు ఒకరికి ఒకరు ఉండేవారు అనిపిస్తూ ఉంటుంది. జీవితంలో ఎన్నో కష్టాలు వస్తాయి వాటిని ఎదుర్కుని నిలబడాలి తప్ప చనిపోయి మీ తల్లితండ్రులకి గుండెకోత మిగల్చొదు. నా కూతురు ఇలాంటి చిన్నదాని కోసం చనిపొయిందా అని వాళ్ళు బ్రతికినంత కాలం క్షొభ అనుభవిస్తారు. చక్కగా చదువుకోండి, మీ అమ్మానాన్నలు నా కూతురు/కొడుకు ప్రయోజకురాలు అని తలెత్తుకు నిలబడేలా ఉండండి. ప్రేమలో విఫలం అయితే జీవితం మొత్తం ఓడిపొయినట్లు కాదు, భర్త అత్తమామలు బాధపెడితే చనిపొవాల్సిన అవసరం లేదు.. 

మా కాలంలా ఇప్పుడు కాదు, సమాజం చాలా మారింది మీకంటూ చాలా opportunities ఉన్నాయి..  మా కాలంలో monthly వచ్చే employment newspaper కోసం wait చేసే వాళ్ళం, employment office లో డబ్బులు కట్టి వాళ్ళు మీకు తగిన vacancy ఉంది interview/exam attend  అవ్వoడి అని రాసే letter కోసం పడిగాపులు కాసేవాళ్ళo. ఇప్పుడు అలా కాదు, మీకు job vacancies ఎక్కడ ఎలా ఉన్నయో easy ga తెలుస్తుంది, జాబ్ లేకపొతే సొంతంగా బిజినేస్ చెస్కొడానికి చాలా opportunities ఉన్నాయి.. మీ బాధ పంచుకొడానికి మీ ఫ్రెండ్స్, అభయ, చాలామంది psychologists, psychiatrists ఉన్నారు.. మీ బాధ ఎవరితో అయిన పంచుకొండి.. చిన్న చిన్నవాటికి మీ ప్రాణం తీసుకుని మీ parents ని బాధ పెట్టొదు. బాధ భరించే మీకు చాలా కష్టంగానే ఉంటుంది, కాని అది మరొకరితో పంచుకుంటే తగ్గుతుంది. అత్తమామలు, ఆడపడుచులు, ప్రేమ ఇవ్వన్నీ మనం ధైర్యంగా ఎదురుకోగలిగినవే.  మిమల్ని మోసం చేసిన లేక బాధ పెట్టినవాళ్ళు  మిమల్ని చూసి ఈ పిల్ల చాలా ఎదిగింది she is strong అనుకునేలా  చెయ్యండి. మనకి దేవుడు ఒక కష్టం ఇచ్చాడు అంటే దాన్ని తట్టుకునే శక్తిని కూడ ఇస్తాడు. ధైర్యంగా మీ బాధలని ఎదురుక్కుని నిలబడండి, క్షనికావేసంలో ప్రాణాలు తీసుకోవద్దు. మీకు సప్పొర్ట్ గా చాలామంది ఉన్నారు. అత్తింట్లో సమస్యలు ఉంటే మీ తల్లితండ్రులు లేదా మీ స్నేహితులు మీ మేలు కోరే వారి సాయం తీసుకుని మీ సమస్యలకి పరిష్కారం తెచ్చుకొండి. 

చివరిగా ఒక మాట మీ అందరికి అమ్మలా అనుకుని చెప్తున్నా "తొందరపాటు నిర్ణయాలు తీసుకుని  మీ తల్లితండ్రులనీ, మీ కుటుంబ సభ్యులను, మీ ఆత్మీయులను బాధ పెట్టొద్దు"

__________________________

So, Guys !!!

ఇది ఒక అమ్మ కథ. మనం ఈ అమ్మ చెప్పిన మాట విని మన అమ్మనాన్నలను సంతోషంగా చూసుకుందాం.

Share your thoughts in the comments section.  Your feedback matters us a lot..

If you wish to contribute your story to create awareness or inspire others, feel free to contact me directly from here or email me: goletslive@gmail.com or get in touch with me at various social media links shared on the blog.

Signing off for now.

Priyanka.